Nou, de eerste echte reisdag is aangebroken om met de auto op pad te gaan. Scottsdale in de buurt van Phoenix staat op het programma. Eigenlijk is het een doorreis plaats om uiteindelijk in de Grand Canyon uit te komen. 615 km rijden, dus we zouden er een uurtje of 6 over moeten doen.
Rond 9 uur allemaal opgestaan. Rond 10 uur aan het ontbijt, wat achteraf toch een dure bedoeling bleek. Een poep chique Hotel heeft ook poepchique prijzen. Sowieso zijn de Hotels bijna allemaal logies only, dus ook zonder ontbijt. Dat ontbijt bestel je gewoon van de menu kaart af, met de daarbij behorende prijzen.
Rond 11.15 zijn we dan toch op weg. De GPS kent het adres van het Hotel, dus dat zit wel goed. Verstand op nul en karren maar. De auto is overigens een Dodge Grand Caravan, wat wel een heel comfortabele auto is. Muisstil en soepel in het sturen, is het een genot om in te rijden.
De buitentemperatuur is goed, zo’n 25 tot 30 graden denk ik. Na 10 minuten staan we al in de file op de I10, de Interstate die half Amerika doorkruist. We zitten natuurlijk in de ochtendspits van LA. Het schiet toch wel op en na een half uur zit de gang er goed in. Na een uurtje of 2 ga ik toch maar eens tanken. Hij zit nog wel half vol, maar ik heb nog geen gevoel bij hoe vaak er een benzine pomp voorbij komt. Dit blijkt toch wel vaak het geval te zijn, dus dat zit wel snor.
Het landschap onderweg zie je snel veranderen van groene heuvels en bergen in dorre bruine bergen en zandvlaktes. De woestijn doemt op in de verte. De cactussen verschijnen langs de weg. Niet echt de woestijn die je kent van de Sahara, maar dorre vlaktes met wat struikjes, die de hitte wel gewend zijn. Onderweg zie je langs de weg kleine ongevaarlijke tornadootjes ontstaan die een klein slurf van zand naar boven brengen. Over een paar dagen hebben jullie dat zand op jullie auto’s in Nederland liggen dacht ik nog. Na een uurtje of drie zie je over een afstand van 10 km de buitentemperatuur oplopen van 28 graden naar ruim 40 graden. We merken het al bij het tanken, alsof je achter een straalmotor van een vliegtuig staat, alleen is het hier de woestijnwind die het doet. De airco maakt overuren. We hebben de airco maar niet te hoog staan om het verschil in temperatuur niet te groot te maken. Het is inmiddels opgelopen naar 113 graden Fahrenheit, zo’n 45 graden Celsius ! Verder geen drukte onderweg, wel veel grote mooie vrachtwagens, die zoals alles net weer een stuk langer zijn dan die in Europa.
Rond 6 uur verschijnt Phoenix aan de horizon en een half uur later staan we voor het Hotel. Ook weer poepie chique, met ook weer een te koude airco binnen. Het warmteverschil is enorm, en iedere keer krijg je weer die klap. Als dat maar goed gaat met onze gevoelige keeltjes en gezondheid. Ik voelde mijn keel gisteren al, het gaat weer wat beter, maar we moeten opletten. Ingecheckt, kamer opgezocht en eerst maar eens zwemmen. Het is inmiddels 7 uur geweest en het is nog steeds 40 graden. Afkoeling in het zwembad moet uitkomst bieden. Maar ja als het al een paar weken 40 graden is, wil dat zwembad ook wel opwarmen. En dat blijkt ook wel, alsof je in een warm bad stapt, zeker 35 graden is het water. Niet echt verkoelend, maar toch wel lekker. Zeker als je er uit gaat, dan koel je lekker af. Opvallend is ook dat de meeste terrassen en ook die van het Hotel, zijn voorzien van nevel installaties, die heerlijke waternevel op het terras neer laten vallen. Dit is echt verkoelend en we gaan even op het terras wat drinken. Jeffrey mag lekker geen bier, want hij is geen 21. En ze zijn streng, want ze moesten een ID zien, dus Jeffrey aan de ijsthee. Ook wel lekker al is de ijsthee hier wel heel letterlijk koude thee met veel ijs. Niet echt lekker.
Daarna nog wat gaan eten in een Spaans restaurant met een ober die wel erg beleefd was: “Hello, my name is Adam and I will look very good after you this evening” en dat ging nog even door. Goed bedoeld allemaal, maar wel een beetje overdreven wat mij betreft. Lekker gegeten dat wel. Ook hier weer een te koude airco en weer terug in de hitte, die om 21:30 nog nauwelijks minder is geworden. Op de kamer weer wat lezen, gamen en BLOGGEN en opmaken voor morgen. Een 250km rijden naar de Grand Canyon. Morgen rustig opstaan nog even aan het zwembad hangen denk ik, en op ons gemak de 250 km overbruggen. Nou dat was hij weer, tot morgen !
De route van LA naar Scottsdale
Aantal keer gelezen :301
