Het is woensdagmiddag als ik achter de computer kruip. In een opwelling zoek ik naar een lastminute reis in Europa. Monique en ik hebben een paar weken geleden vier dagen vrij genomen en die gaan we nu invullen. Die vier dagen gaan overigens wel morgen in dus haast is wel geboden. Een mooie stad heb ik op het oog, Berlijn, Boedapest, Praag. Nee het wordt Wenen. De stad van romantiek en klassieke muziek. Romantiek is voor watjes dus niks voor mij, maar klassieke muziek kan ik wel waarderen. Bijzonder hoe gemakkelijk je een vlucht, hotel, openbaar vervoerpas en twee concert uitjes binnen een uur kunt regelen om de volgende morgen om 9:00 uur op Schiphol te staan voor het vertrek naar Wenen.
Aldaar aangekomen wacht ons een prachtig hotel in het centrum. De laatste keer dat ik in Wenen was, was op een huwelijksreis 28 jaar geleden waar we zonder voorbereiding met de auto op weg gingen en uiteindelijk in een sjebbie hotel met een vulgair type eigenaar terecht kwamen boven een sexshop. Dit ga ik nu beter doen.
In Wenen aangekomen gaan we allereerst de stad verkennen rondom het hotel. Het weer is rond de 30 graden, we lopen langs prachtige gebouwen, gezellige terrasjes en veel mensen. Veel verschillende mensen in een wereldstad als Wenen. Op een terras zitten we te lunchen naast een hele kleine, veel te dikke Arabier met een te mooie en te jonge vrouw. Ze zitten zonder emotie tegenover elkaar van elkaars bord te eten. Hij van haar pasta, zij van zijn pizza. Toch eindigt dit op zich romantische tafereel in irritatie als zij vindt dat hij te veel van haar pasta eet. Telkens als hij zijn vork in haar bord pasta steekt om weer drie pennes te veroveren, pakt zij zijn vork stevig beet om de aanval af te slaan. Als het hem lukt de pasta te veroveren verdwijnt de italiaanse lekkernij onder begeleiding van luid gesmak in zijn te dikke lijf als dit tafereel zich nog enkele malen herhaalt.
Natuurlijk zien we een stel russen die op arrogante wijze een serveerster terecht wijst en maken we een realtime facetime sessie op het terras mee van een kakelende Italiaanse meid die zich niet bewust lijkt te zijn van haar omgeving die zich aardig stoort aan haar luide gedrag. Uiteraard Amerikanen die veel te zelfverzekerd en aanwezig zijn.
We zien veel Japanners en als we op onze Hop on Hop off bus zitten, komen er twee Japanners binnen. Nog geen 5 minuten later vallen ze allebei in slaap om 10 minuten voor het einde van de tour wakker te schrikken om in een natuurlijke reactie direct te beginnen foto’s te maken van een doodgewoon treinstation…..
We eten in een hip, Libanees restaurant en hoewel dit niet de eerste keer is dat we Libanees eten, smaakt dit eten wel ontzettend lekker. Tevreden en voldaan begeven we ons naar het volgende hoogtepunt.
Dit hoogtepunt is een concert van Vivaldi’s vier seizoenen in de Karlskirche. De Karlskirche is een roomskatholieke kerk met Romeinse invloeden aan de Karlsplatz in Wenen. We houden van klassieke muziek en deze opvoering in deze kerk brengt mij als ongelovige, dichter bij god dan ik ooit ben geweest. Het kippevel en de tranen maken mij heel klein en even ben ik los van de aarde, los van het aardse leven en ga ik op in de prachtige klanken van de violen en de zang om na afloop als herboren op aarde neer te dalen.
Eenzelfde welliswaar minder gelovige ervaring maken we mee als we de volgende dag een bezoek brengen aan Schloss Schonbrunn, waar o.a. de Oostenrijkse Keizerin Elisabeth als Sissi haar onderkomen had. Een indrukwekkend rondleiding in een pracht en praal omgeving gevolgd door een diner dat wat tegenvalt in het Schloss, wordt afgesloten met een concert met stukken van Strauss en Mozart die ons de laatste dag in Wenen in stijl afsluit.
Een heerlijk weekend in de hippe en stijlvolle stad Wenen is een aanrader voor jong en oud.
[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]
Aantal keer gelezen :87
