Regelmatig maak ik me druk over het feit dat mijn partner Monique zoveel voor ons doet. Zoveel zaken voor ons regelt, niets is te veel werk. Naar de in puberleeftijd verkerende kinderen toe nog steeds het boterhammetje smeren ‘s-morgens. Is de melk op: “Mam de melk is op!”, niet zelf in de schuur achter halen want Monique is er. Ook ik wordt lui en verwend van dit gedrag. Regelmatig zeg ik dan ook: “Laat die kinderen dat toch zelf doen!”. “Ach dat hoeft toch niet” is de standaard reactie van Monique vaak. Soms een kleine glimlach waarachter schuilt dat ze het wel weet, maar niet anders kan.
Pas een paar weken geleden begreep ik het eigenlijk pas. Toen viel het kwartje pas toen Monique, al jaren in de zorg werkend, werd medegedeeld dat ze in het Corona Zorg Centrum in Vught zou gaan werken. Zonder aarzeling werd deze mededeling ontvangen en ten uitvoer gebracht. Natuurlijk een beetje spannend, maar van aarzeling geen sprake.
Als je zo met je medemens kunt omgaan ben je een held. Als je zonder aarzeling je bloot wilt stellen aan een onbekende ziekte om anderen te helpen, ben je een kanjer. Als je zo in het leven staat heb je een goed hart, heb je een zorghart.
[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]
Aantal keer gelezen :195
Topper, blijven steunen!