Omdat we ons leven ook in Dubai leven, ontkom ik niet de woestijn te gaan verkennen. Als toerist ben ik wel met een quad en buggy de woestijn in geweest. Ook wel eens met mensen meegereden.
Nu wordt het iets anders als ik het met m’n eigen auto ga doen. Ik heb van vrienden, die van Dubai naar Curacao verhuizen, hun auto overgekocht. Een beest van een Jeep Wrangler Sport vol met opties om het rijden in de woestijn leuker te maken. Falcon schokdempers, 33” wielen, Power Core luchtfilter voor extra vermogen, rode interieur en exterieur accenten en volle bak extra led verlichting om de hele woestijn te verlichten. De eerste keer dat ik met een groep mee ging rijden, waren de opmerkingen dan ook in de richting: “nou met zo’n auto verwachten we wel het een en ander van je”. Ik haaste me te zeggen dat ik als beginner de verwachtingen graag naar beneden zou willen bijstellen.
Die eerste keer was met een groep van zo’n 15 auto’s onder de vlag van “een sunday afternoon family trip”. Ook geschikt voor beginners werd mij verzekerd dus als eerste ervaring een prima activiteit. Ik heb de Jeep echter pas twee weken dus letterlijk alles wordt nieuw.
We spreken om 14:00 af in de Al Faqa desert ietwat ten oosten van Dubai. Na de voorbereidende werkzaamheden te hebben afgewerkt kunnen we van start. Bandenspanning naar 0,7 bar brengen, ABS en Traction Control uitschakelen en je 4×4 inschakelen.
Een vreemd en spannend gevoel om met je eigen auto over het rulle zand te gaan rijden. Een klein beetje driftend schuiven we tussen de duinen door. Als de woestijn wat grilliger wordt komen de heuvels en hellingen waar we recht overheen gaan. Een bijzondere gewaarwording als je een heuvel oprijd en je de blauwe hemel ziet maar niet de diepte waar je twee seconde later mee wordt geconfronteerd. Pas dan zie je wat er zich achter de heuvel bevindt. Soms glooiend naar beneden, soms steil, afremmend op de motor met de voet op de rem. Niet iedereen had de techniek van het klimmen onder de knie en kwamen vast te zitten op de top van de duin. Ikzelf had ook een probleem toen ik achter mijn voorganger de heuvel op- en overging en ik op de top zag dat hij na de afdaling in een los zand gedeelte vast zat omdat dit weer iets omhoog ging. Door mijn onervarendheid remde ik iets te vroeg en zat met mijn bodem vast op de top en de wielen malend in het zand. Ik had de auto iets door moeten laten lopen dat ik net na de top tot stilstand zou komen. Nu moest ik zorgen dat ik de auto weer uit het zand krijg. Met aanwijzingen van de ervaren jongens lukte het om de auto in 4×4 Lowgear achteruit in beweging te krijgen om zodoende een tweede poging te wagen de heuvel te bedwingen toen mijn voorganger zijn weg ook weer kon voortzetten. Ik zou nog twee keer vast komen te zitten, een keer omdat ik vergeten was de ABS en Traction Control uit te zetten waardoor de auto allemaal intelligente dingen ging doen die je in het zand juist niet wil hebben. Nu kon ik er zelfstandig uitkomen dus al veel geleerd vandaag.
Mijn tweede ervaring in de woestijn was een week later toen ik een 1:1 cursus van een ervaren Marschal zou krijgen die mij de basis technieken zou gaan bijbrengen. Hiermee zou ik met meer zelfvertrouwen een volgend avontuur kunnen gaan doen. Eerst hebben we mijn Jeep technisch besproken. De banden, de uitrusting zoals sleepkabel, schep, nooduitrusting, compressor om je banden weer op te pompen als je weer de weg op gaat etc. Over het nut van de luchtfilter heeft hij zijn twijfels en de banden zou hij zelf anders gekozen hebben. Deze banden zijn zeer geschikt voor zwaar terrein in de rotsen en rivieren maar minder voor het zand.
Vervolgens zetten we koers richting de woestijn om rustig te beginnen. Na een paar minuten ziet hij dat ik niet een volledige beginner ben en gaan we wat uitdagender terrein opzoeken. Gaudav, mijn instructeur, rijdt in zijn Mitsubishi Pajero voorop en ik volg. Met mobiele radio’s houden we contact met elkaar. Op een stuk waar de duinen wat hoger en dichter op elkaar liggen, rijdt Gaudav zich vast. Eerst probeert hij zich met korte gas geef momenten in combinatie met heftige stuur bewegingen los te krijgen. Als dat niet lukt probeert hij de wieg methode, afwisselend voor- en achteruit je proberen je er uit te wiegen. Als dat ook niet lukt stappen we uit en gebruikt hij deze situatie om de 3e stage bij vastzitten uit te leggen: graven….
We pakken de schep en Gaudav vraagt hoe ik zou graven. “Nou ik zou hetzelfde doen alsof ik in de tuin zou graven”. “Nou begin maar”, zegt Gaudav”. Als ik drie scheppen zand bij het linker voorwiel heb weggehaald, zegt Gaudav om te stoppen. Nu is het ongeveer 30 graden wat in deze streken niet erg heet is. Gaudav zegt “Als het hoog zomer is (boven de 40 graden dus) ben je binnen 5 minuten uitgeteld”. Hij leert me om op de knieen te gaan zitten en de schep recht in het zand te zetten, te kantelen en het zand naar je toe te trekken. Dit gaat inderdaad een stuk makkelijker dan staand de schep in het zad te drukken en het gewicht van de schep en het zand met gebogen rug op te tillen en weg te gooien.
Op dezelfde plek stelt Gaudav voor om mijn auto op dezelfde plek vast te rijden. Ik manouvreer mezelf in de kuil waar hij vast zat. Ik doe mijn best maar krijg mijn Jeep niet vast. Na enkele minuten stoppen we de pogingen en kan ik het niet nalaten hem nog te herinneren aan het feit dat mijn banden misschien toch niet zo slecht zijn. Na een zuur lachje van Gaudav zetten we ons avontuur voort.
Onderweg komen we nog een wilde woestijn gazelle tegen en kamelen die ongestoord hun weg vervolgen als wij langsrazen.
De vierde stage van vastzitten komt als graven niet helpt, dan wordt het slepen. Om dit te oefenen graaft Gaudav zeg expres vast zodat ik hem met een kinetic cable er uit kan trekken.
Onderweg stoppen we en stappen we uit om gewoon eens over de woestijn te praten. Hoe onstaan de duinen, wat is de harde kant van een duin en wat de zachte? Wat zijn de lijnen die je kunt rijden in het zand. Kortom, een super interessante ochtend in de Al Faqa woestijn.
Enkele dagen later rijden Monique en ik naar Gost City, een verlaten dorpje in de woestijn. Als we in het plaatsje aankomen zie ik drie arabieren heftig naar me staan te zwaaien. Achter hun zie ik een dikke Nissan Patrol op de top van een heuvel vast staan. Ik loop eerst naar ze toe om de situatie in te schatten. De Nissan staat op de top van de heuvel stil en volledig vast. Ze zijn al een uur bezig om hem los te krijgen. Ik loop naar de auto om daar verder te kijken. Ze wilde tussen twee huizen door de heuvel op en af rijden. De twee verlaten huizen waren echter met een dikke betonnen muur met elkaar verbonden die net achter de heuvel stond. Hadden ze de heuvel wel kunnen nemen waren ze vol op die muur geknald. Als een ervaren pro trek ik de Patrol uit haar benarde positie en wordt deze Brabander door drie Arabieren bedankt met de tekst “Thank you Brother!”.
Aantal keer gelezen :127
