Hoe vaak zeggen we niet tegen elkaar: “Wat gaat de tijd toch snel he?”. Ook ik ben schuldig aan deze uitspraak, maar het is altijd maar een zinnetje geweest, een stukje tekst zonder consequenties. Totdat ik besef dat mijn volgende verjaardag over een paar dagen mij naar het rijk der zestigers zal verbannen. Het rijk der senioren, bejaarden en overtolligen. Ja dit klinkt heftig, ik weet het, maar zo voelt het wel. Toen ik 30, 40 en 50 werd had ik dat gevoel niet en omarmde ik de leeftijd als vriend. Als een volgende stap naar meer charisma, meer ervaring en minder druk om je te bewijzen.
Nu dit gevoel zo sterk is en ik moeite heb de leeftijd te accepteren ben ik maar eens de wetenschap ingedoken. De eerste aanblik stemt mij niet gerust. Op de vraag “Wat ben je als 60 plusser?” op Google krijg ik antwoorden op sites over wat je best kunt eten als 60 plusser, speciale trainingstips, extra coronaprik en transitievergoedingen bij ontslag. Ook heb ik straks 60 plus korting van de NS, omg. Ik behoor dus tot een groep mensen die, na een heel leven zelfstandig actief te zijn geweest, in een keer niet meer voor zichzelf kan zorgen en financiele ondersteuning en speciale aandacht nodig heeft.
Op de vraag wanneer je tot een jongere behoort en wanneer tot een oudere, lopen de meningen nogal uiteen op Internet. Opvallend hierbij is dat vrouwen een oudere pas zo zien als ze midden zestig zijn en mannen doen dit al als ze zestig zijn. Voor vrouwen ben ik dus nog een jonge god dus dat is positief.
Verder onderzoek leert mij dat een senior iemand is die de pensioen gerechtige leeftijd heeft, 67 jaar dus en bejaarden worden zo genoemd wanneer ze tussen de 70 en 80 zijn. Mooi, dat geeft me nog wat tijd om te genieten van het leven.
Nou tot zover de wetenschap. Maar mijn gevoel dan? Het gevoel van oud zijn. Ik wordt over een paar maanden opa, wat het gevoel alleen maar erger maakt.
Toen ik 50 werd, heb ik voor mijn verjaardag van mijn schatjes van kinderen een wandelstok gekregen. Ik ben al plaats aan het maken voor de rollator…..
Het mag als algemeen bekend worden beschouwd dat mannen nooit volwassen worden. Wat misschien minder bekend is, is dat wij mannen hier trots op zijn. Na je 23 levensjaar ga je als man niet wezenlijk anders naar het leven kijken. Deze geestelijke verjongingskuur waar menig vrouw jaloers op is, houdt ons op de been. Ik heb dan ook besloten mijn onvolwassenheid op te waarderen naar een hoger niveau en de ontkenningsfase te introduceren. Zo, dat voelt al een stuk beter.
Aantal keer gelezen :194
Pieker jij maar lekker verder Maarten, wij hebben volgend weekend gewoon weer een gezellig feestje! Haha 😂 Misschien een idee om dit er vanaf je 60-ste jaarlijks in te houden.