Vandaag in Bryce Canyon op pad. Bryce Canyon, een door water en erosie gevormde rotsenformatie in Utah. De bron ligt zo´n 65 miljoen jaar geleden, in de tijd van het uitsterven van de dinosaurus, waar de basis van de Bryce Canyon is gevormd. Door enorme hoeveelheden water is de slijtageslag op de grotten begonnen. 10 tot 15 miljoen jaar geleden is het Colorado plateau omhoog gekomen, die de bergen hebben gevormd. Door allerlei mineralen en metalen heeft het zijn rode kleur gegeven en nog steeds veranderd de Canyon door regen, zon en vorst. Zo genoeg aardrijkskunde.
Als je in een western achtige omgeving terecht komt zoals wij nu, dan moet je op een paard springen en als cowboy door de bossen en canyons gaan rijden. Zo gezegd zo gedaan. In het hotel kunnen we een reservering maken om vanochtend om 9:30 te paard door het bos neer de Bryce Canyon te rijden. Maar eerst het ontbijt. We hadden broodjes, kaas, ham en jam gekocht, want er was een koelkast aanwezig. Nou een broodje kaas/ham gaat nog wel, maar een broodje jam zonder bestek, of andere attributen is wat anders. Kayleigh was de sigaar, want die wilde een broodje jam. Om een lang verhaal kort te maken, de jam is met een zakje poedermelk er uitgeschept want dat zakje was lekker stevig en de jam is uitgesmeerd met twee rietjes. Het broodje was lekker.
Onder begeleiding van Catler en Holly, gaan we met een groep van 12 paarden met ruiters op pad. De jongens gaan niet mee, dus Kayleigh en ik gaan samen. We melden ons om 9:15 bij de manege, hijsen ons in de stijgbeugels met een soepele swing en gaan op pad. Kayleigh krijgt een bruin paard genaamd Danny, en ik krijg Slick en volgens mij betekend dat gluiperd, dus ik ben op mijn hoede. Ik kreeg dit paard ook omdat ik zei dat ik wel vaker paard heb gereden, had ik misschien niet moeten doen. Maar achteraf gezien was het een fijn paard, hij luisterde goed, een kleine porretje in zijn buik en hij schoot in de draf, dus alles onder controle. Ook kayleigh had haar paard goed onder controle, al moest er halverwege wel een zweep aan de pas komen om hem duidelijk te maken dat hij niet zo moest treuzelen. Alleen de zweep vasthouden was voldoende, ze hoefde hem niet te gebruiken. Na een uurtje in het bos te hebben gelopen en een aantal herten te hebben gezien, komen we aan re rand van de Bryce Canyon en als je dat voor het eerst ziet is beleef je het wouw effect. Prachtig uitzicht over de Canyon en een korte uitleg van Catler. Catler is van beroep rodeo rijder en doet dit er bij. Holly heeft 7 paarden en doet dit werk er tussendoor, ze gaat waarschijnlijk weer naar college. Omdat Holly jarig is vandaag hebben we onderweg nog even voor haar gezongen. Op de terugweg nog wat herten gezien en wat koeien (wat mensen uit Chicago achter ons waren grote fans van koeien, dus we moesten stoppen voor een foto ……….). Kortom, een geslaagd begin van de dag.
Terug in onze kamer waren de jongens al op en na wat aansporing om toch maar te gaan douchen, bereiden we ons voor op een bezoek aan de Bryce Canyon zelf. De shuttle bus stopt voor ons hotel, dus we gaan niet zelf auto rijden. Een entree kaart heb ik al gekocht, de wandelroute uitgestippeld en het noodzakelijk water ingeslagen. Na een broodje te hebben verorberd zijn we er klaar voor, nou ja Jeffrey was zijn zonnebril vergeten, Kenny is hem kwijt en moest een nieuwe gaan kopen maar kan er geen vinden naar zijn smaak en Kayleigh moest nog even naar Danny kijken. Dus na 20 minuten waren we er echt klaar voor. Met de shuttle bus het park in. Eerste stop is Visitors Center, waar zich een museum bevindt met wetenswaardigheden van Bryce Canyon. Ook een winkeltje is aanwezig met veel nutteloze, maar ook leuke souvenirs en er draait een film over de Bryce Canyon. In tegenstelling tot de Grand Canyon waar je een kaartje inclusief popcorn kunt kopen is de film hier gratis. Hij duurt 20 minuten is is onderhoudend. Er wordt goed duidelijk gemaakt hoe het is ontstaan en wat geschiedenis feitjes. De naam Bryce Canyon komt van de eerste bewoner die zich aan de canyon vestigde (Ruby’s was wel eerder, maar die woonde verder van de Canyon af) Meneer Bryce en de Canyon was in zijn achtertuin, vandaar Bryce Canyon.
Stop 2 is op Sunset Point een prachtig uitzicht op de Canyon. We hebben de Queens / Navajo Combination loop genomen, een 4,6 km lange wandeling met een hoogte verschil van 177m. Er staat 2 tot 3 uur voor deze loop en die hebben we ook wel nodig gehad. Vooral het eerste stuk is indrukwekkend mooi. Je waant je nu echt op mars, of in de wereld van de Wizard of Oz, ik weet het niet, maar het lijkt allemaal zo onwerkelijk. Je begint foto’s te maken en wat te filmen maar elke 10 meter is weer anders mooi. Je kunt wel 10000 foto’s maken en dan zijn ze bijna allemaal mooi. Het is vrij warm, wel wat bewolking, maar meer zon dan schaduw, dus de tocht is vrij zwaar. De kinderen klagen niet en hebben er weinig moeite mee, weer een moment om trots te zijn op je kinderen. Ik hoop dat de foto’s een beetje voor zich spreken, want je kunt er uren over vertellen/schrijven.
Na de wandeling maar terug gegaan naar het hotel, het is inmiddels 17:00 uur. Wat opfrissen, wat drinken en opmaken voor het avondeten. We gaan maar eens in het hotel kijken om te eten. Een supergroot restaurant met een goede kaart, dus we gaan het proberen. Het blijkt weer een goede keuze. Aardige bediening, goed eten en niet te duur. Het is inmiddels al weer 21:00 uur. Even nog boodschappen doen voor het ontbijt van morgen en voor onderweg naar Las Vegas. Jeffrey en Kenny konden zich niet beheersen in de hoedenafdeling, ze moesten wat passen….
Jazeker, het gaat gebeuren. We gaan moeder natuur verlaten in al haar schoonheid en ontzag en gaan ons storten in drank, gokken en vrouwen. Het is wel een stukje rijden, ruim 400 km dus een flinke ruk. Nou het is weer tijd om te lezen, gamen en te BLOGGEN.
Tot morgen !
Aantal keer gelezen :449
