Een dag van niets doen mag niet vermoeiend zijn. Met de auto naar het vliegveld, op het vliegveld naar de gate lopen, het vliegtuig in en met de bus naar onze Palm Beach Club in Adeje, Tenerife. Aldaar aangekomen om 10:30 blijkt dat onze kamer nog niet klaar is. De verwachting is dat hij rond 16:00 uur klaar is. We slaan onze bagage op en gaan de omgeving verkennen. Als ik ergens een hekel aan heb is het wel de mensen die voor restaurants staan om je naar binnen te krijgen. Als we gaan lunchen nemen we ons voor dan ook het eerstvolgende restaurant te nemen waar niemand voor de deur staat. Een lekkere lunch met zeezicht doet ons goed.
Later kopen we nieuwe teenslippers voor Jessie en bij het betalen gaat er met het pinnen iets fout. We betalen nog een keer, maar dit geld komt blijkbaar niet bij de winkel aan. Bij ons is deze tweede betaling wel afgeschreven. We moeten een derde keer afrekenen om de slippers mee te krijgen. Het komt allemaal goed zegt hij. Ik heb mijn twijfels, dus de slippers kosten 20, 40 of 60 euro….
Vermoeiend zo’n dag van niets doen.
De volgende dag gaat Monique langs dzelfde slipperwinkel, want het bedrag is toch twee keer afgeschreven. De baas is er niet dus ze moet later op de dag terugkomen. Rond 18:00 uur gaan we met z’n drieen naar de winkel om verhaal te halen.
Bij binnenkomst herkent hij ons en lacht ons ongemakkelijk tegemoet. Uit zichzelf begint hij in gebrekkig engels zijn relaas dat het geld inderdaad twee keer is binnengekomen. Goed, dat gaat de juiste richting op, het wordt niet ontkend. “Dus” , vervolg ik zijn relaas, “we can fix it with a refund”. Nou, zo gemakkelijk gaat dat niet. “Ik moet nog wat dingen regelen. Ik moet mijn baas bellen en die moet hiervoor toestemming geven en in het systeem een aanpassing doen.” “Kom maar later terug dan regelen we het wel”. Nou ik denk dat we het nu moeten regelen, want zo moeilijk is het niet. Hij blijft moeilijk doen en de oplossing ontwijken waarna ik in een hogere versnelling ga en dreig de politie te bellen. Dat was tegen het verkeerde been en hij geeft aan me nu helemaal niets meer terug te geven en hij klaar met me is. Prima, we gaan even in zijn achteruit en gooien het nog een keer over dezelfde boeg door aan te geven dat hij mij niet wijs kan maken dat het zo moeilijk is dit op te lossen. Het wordt grimmiger maar ik laat niet los. Dan krabbelt hij wat in mijn richting want een scene in zijn winkel is slecht voor de verdere verkoop zie ik hem denken. Hij parkeert ons in een hoekje in de winkel en gaat iets regelen. 15 minuten, 30 minuten, 40 minuten later komt hij met een oplossing en krijgen we ons geld terug. Zijn excuses en relaas over klantvriendelijk zijn zo belangrijk is, is aan ons niet besteed. Toch nog een vermoeiende dag.
[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]
Aantal keer gelezen :336
