Penopauze

Gezien het aantal reacties op mijn vorige blog over de menopauze ben ik me eens in de mannelijke variant van de menopauze gaan verdiepen, de penopauze. Een aantal reacties gaf ook aan dat ik eens in de spiegel moest kijken voordat ik mijn eigen een uitspraak in twijfel ga trekken dat vrouwen op plaats 1 zouden moeten staan.Waar praten we eigenlijk over als we over het over de meno- en penopauze hebben?  Het gaat eigenlijk over het afnemen van onze hormonen. Vrouwen en mannen gaan dus steeds meer op elkaar lijken naarmate ze ouder worden om uiteindelijk in een onzijdig mens te eindigen. Geen prettige gedachte als je het mij vraagt. Bij vrouwen uit dat zich in lichamelijke en geestelijke klachten. Bij mannen ligt het iets anders. Slechts 12% van de mannen kan klachten krijgen van de penopauze. Omdat de klachten veelal lichamelijk van aard zijn, blijken deze ongemakken met wat medicijnen opgelost te kunnen worden. Geen probleem dus, daar kunnen we kort over zijn.

Als ik eens naar mezelf kijk, want dat was een beetje de strekking van de reacties op mijn vorige blog, dan zie ik niet dat er de afgelopen tien jaar dramatisch emotionele rollercoaster taferelen door mijn hoofd getrokken zijn. Geen onzekerheden over mijn uiterlijk, geen twijfel over de liefde om mij heen. Geen behoefte om mijn leven om te gooien, geen plannen om de Santiago de Compostella te gaan lopen. “Maar Maarten, is er dan niets veranderd?”, hoor ik je denken. “Hebben de hormonen dan niets met je gedaan?”. Nou het is maar hoe je het bekijkt. Allereerst gaat het er om hoeveel hormonen je van huis uit mee krijgt. Als dat krap aan is, dan kan er op een gegeven moment een tekort gaan ontstaan. Mijn vader heeft vier kinderen op de wereld gezet, dus dat zit wel snor.

Verder is het van belang om het mogelijke tekort aan hormonen te compenseren met stoere beslissingen. Inderdaad, een jaar of 8 geleden heb ik een cabrio gekocht. 8 jaar geleden stond ik voor een keuze. Ik stond voor de keuze doe ik het wel of doe ik het niet. De uiteindelijke reden voor de beslissing om de cabrio wel te kopen lag in het feit dat de meno-pauzerende vrouw veel baat zou kunnen hebben om een ritje in een cabrio onder de blauwe hemel onder een stralende zon door het prachtige hollandse landschap te kunnen maken.
Een motor heeft mij nooit getrokken omdat een meno-pauzende vrouw toch al met haar uiterlijk worstelt en een helm het kapsel alleen maar kan verpesten.
Een extra vriendin of vreemdgaan is een rationele beslissing geweest: te vermoeiend en kost te veel geld dus daar ben ik maar niet aan begonnen.

Hormonentekort daar praten we over. Steeds een beetje minder man en steeds een beetje minder vrouw worden. Steeds een beetje meer op elkaar gaan lijken. Misschien is dit nog niet zo gek van moeder natuur geweest om het zo te doen. De scherpe kantjes er af, de rust in een relatie, het besef dat we toch wel veel gemeen hebben brengt mij naar een interessante gedachte. Misschien is de afname van onze hormonen wel de reden waarom de mensheid na al die jaren zowel is veranderd als gelijktijdig ook weer niet. Veranderd behalve één ding: de liefde tussen meno en peno zodat ze samen op plaats 1 kunnen staan……

[jetpack_subscription_form title=”Abonneer je op mijn Blog via E-mail”]

Aantal keer gelezen :367